اینجا شده خونه ی غم و غر و آه و ناله ...  

می شه فراموشش کرد؟  دلتنگیم منو می کشه...

 دیگه جا نداره...داغونه... 

شوهر عمه م فوت کرده... خیلی مرد خوبی بود...دلم براش تنگ می شه...هنوزم باور نکردم کاش می شد برم ایران و با دختر عمه هام گریه کنم.. 

۴ تا پروجه دارم...هنوز هیچ کدوم به هیچ جا نرسیده و کمتر از یه ماه وقت دارم...این ترم 

نمره هام داغونه...با همه ی این سختی ها باید می خوندم...اشتباه کردم.